Het is elk jaar weer een happening: de bronst van de edelherten. Dé plek om dit van dichtbij mee te maken is Nationaal Park De Hoge Veluwe. Het is altijd even gokken wanneer het zover is, dit jaar ben ik met twee vrienden op 22 september maar eens een kijkje gaan nemen…
De bronst is een spectaculaire aangelegenheid. De mannetjes gaan dan op zoek naar hindes. Dit gaat gepaard met veel geburl en gevechten. Ook zijn de herten in deze periode wat minder op hun hoede, waardoor ze dichterbij komen. Deze combinatie geeft mooie kansen voor gave foto’s.
Het burlen vindt doorgaans in de ochtend of tegen de schemering plaats. Wij zijn dan ook rond 16.30 uur in het park. Maar we zijn niet de enigen. Wat een drukte op de Wildbaanweg! Honderden fotografen staan opgesteld, te wachten totdat de herten uit het bos komen. De eerste parkeerplaats is helemaal vol, daar passen we niet meer bij. Maar we vinden een mooi plekje net voor de tweede parkeerplaats. We pakken de camera’s en installeren ons. Wij zien nog net de boswachter weglopen, blijkbaar heeft hij wat voer neergegooid. En jawel, korte tijd later komt er een mannetje uit de bossen, gevolgd door enkele hindes. Wij staan perfect en kunnen deze herten er mooi opzetten! Voorlopig is er nog voldoende licht, dus het is relatief makkelijk om goede platen te schieten. Na een tijdje lopen de herten naar rechts. Een stroom fotografen loopt achter ons langs ook naar rechts, maar wij vinden het hier mooi geweest. We gaan verder het park op.
Ik had op internet gelezen dat het Zwarte Veld ook goede kansen biedt, dus dat wordt onze volgende stop. En jawel, we spotten drie mannetjes in de bossen. Ik grijp deze gelegenheid aan om mijn 400mm op mijn 5D te testen. De omstandigheden zijn een stuk lastiger nu, in het dichte bos dringt veel minder zonlicht door. Mijn 5D is een full frame, dus ik kan de ISO-waarde behoorlijk omhoog krikken voordat ik ruis krijg. Maar een nadeel van een full frame is het mindere bereik. Met 400mm kom ik eigenlijk net te kort. Om het vergelijk te kunnen maken, heb ik de 100-400mm van een vriend op mijn 7D met cropsensor gezet. Deze cropsensor heeft een vergrotingsfactor van 1.4x en dat merk je. Daarnaast heeft de 100-400mm stabilisatie, wat toch wel handig is in deze lichtomstandigheden. Alhoewel de resultaten van de 400mm zonder stabilisatie me niet tegenvallen. Blijkbaar heb ik een behoorlijk vaste hand…
Net als we het voor gezien willen houden, komt er nog wat beweging in de mannetjes. Ze lopen het veld op. Die kans kunnen we niet voorbij laten gaan, dus we maken daar nog wat foto’s. Er is daar wat meer licht, dus dat geeft nog wat leuke kansen. Maar helaas zitten ze eigenlijk net te ver weg, althans voor mijn 400mm. Als de schemer dan echt doorzet, pakken we weer in om huiswaarts te keren.
Helaas waren we net te vroeg voor de echte bronst (we hebben geen geburl gehoord), maar we hebben ons wel weer een middagje leuk kunnen vermaken. En ik heb mijn camera’s en 400mm-lens weer wat beter leren kennen. Al met al weer een geslaagd fototripje!
